“Olay”

-I-

Siyah uzun kuyruklu yaratıklar gibi geldiler

Yumuşak karınları üzerinde sürünerek

Çadırları ateşe verdiler herkes uyurken

Sonra, külrengi zehirli bir duman,

Su, ateş ve ölümcül gaz fişekleri

Ama teslim olmadı meydan.

Burası Termopil değil, ne de dağ başındaki dar geçit.

Ama, yine dalgalarla bir Sultanın karanlık orduları.

Kız, erkek, sarı yeşil kırmızı,

pembe ve siyah, kırmızı ve beyaz

Yerlerini terk etmediler aynı yürekle, aynı inatla

Barbarların savaş çığlıklarına karşı kahkahalarla

-II-

Sözcükler

Binlerce kilometre uzaktan birbirini izliyor

Kılcal çatlaklardan sızarak özgürleşiyor magma

Lav dereleri akıyor birikiyor biçim alıyor biçim veriyor

Okyanusun çölünde kaos ve düzen birlikte

Bir ada inatla yükseliyor yüzeye doğru.

Yeni, “şey”in doğuşuna tanık olmak ürkütür. Hele

Yapıları, varsayımları sorguluyor belirsizlik yaratıyorsa

-Apparatchik önce görmek istemez sonra katılır çaresiz-

Ama, var olan değişerek yeniden oluyorsa umut var.

Ekran tutsak aldı sabaha karşı... ev sessiz, herkes uykuda,

Bahçeme bitişik bostandaki tilki gecenin karanlığını yırttı.

Biri basınçlı su dedi, biri biber gazı, hatta evlerin içine kadar

Arkasından yeni sözcükler, ölüme, direnişe dostluğa dair

Kafasına çarptı, kalbi kaldırmadı, pala, pusu ölüm sokakta

Kediler boğuldu, kuşlar cansız ağaçların altındaki toprakta

III

Zaman daha çok genç, deneyimsiz.

Ölmüş zamanların ruhları üstelik

Omuzunda maymun, ayaklarında zincir.

Ama, iyi ki bazı Haziran günleri var...

Sonra adanın üzerinde yeni topraklarda

Kurulacak evler, yeşerecek tohum ve hasat

Daha şimdiden, tüm renkler parıldıyor

Birbirlerine karışmadan, ama birlikte

Umut, kendini ekliyor başka umutlara

Tahrir, Porto del Sol, Wall Street, Syntagma...

Karanlığı bölüyor parçalıyor barikatların alevleri

Betonun hastalıklı yüzü aydınlanıyor

Başka bir yaşamı doğaçlama deniyor birileri

Parklarda meydanlarda dansla şarkıyla aşkla

O sırada, kin öfke, giderek artan yalnızlık

Tam bir adam gerçekten tek adam olduğuna

inanmaya başlamışken bozulan planlar.

Perde yırtıldı arkasındaki cüce artık gizlenemiyor.

“A Takımı” dağıldı perdeyi astıkları köşeler şimdi boş.  

Yerine polis destanlar yazıyor artık,

Yeni silahlar alınacak, herkes izlenecekmiş

Gaz bundan sonra ülkede üretilecekmiş

Hatta yeni yetkiler falan. Tüm bu çabalar boş yere!

Babil kulesi yıkılmaya başladı bir kere...