Tuesday, November 06, 2018


...

Gecenin kozasındayız
Ne zamandır bilemiyorum
Önce günler geçti sonra...
Sonra ucunu kaçırdım
Güneş parlamıyor sabahları
Bazen daha az bulutlu günler
Daha az soğuk rüzgarlar
Umduğumuza bakmayın
Arada bir kıpırdadığımıza
Dışarı çıkmak istermiş gibi
Bu yapışkan karanlığı iyice benimsedik
Zaman bir çizgide kırılmadan akarken
Tedirgin günlerin anıları sönüyor
Biz, bir miydik, çok muyduk
Bir yere gitmiyor muyduk
(...)
Şimdi, yeni alışkanlıkları deniyoruz
Yeni başlangıçları değil
Kimliğimizi unutuyor değişiyoruz
Bir gün eğer yırtıp çıkarsak
Ne tanıyacağız dışarısını
Ne de yüzümüzü aynalarda
Sesimiz bize yabancı gelecek
Kanatsız solgun bedenlerimizi görenler
Bunlar ne biçim yaratıklar diyecek...

-->