...
Gecenin kozasındayız
Ne zamandır bilemiyorum
Önce günler geçti
sonra...
Sonra ucunu kaçırdım
Güneş parlamıyor
sabahları
Bazen daha az bulutlu
günler
Daha az soğuk rüzgarlar
Umduğumuza bakmayın
Arada bir
kıpırdadığımıza
Dışarı çıkmak istermiş
gibi
Bu yapışkan karanlığı iyice
benimsedik
Zaman bir çizgide kırılmadan
akarken
Tedirgin günlerin anıları
sönüyor
Biz, bir miydik, çok
muyduk
Bir yere gitmiyor
muyduk
(...)
Şimdi, yeni alışkanlıkları
deniyoruz
Yeni başlangıçları
değil
Kimliğimizi unutuyor
değişiyoruz
Bir gün eğer yırtıp
çıkarsak
Ne tanıyacağız
dışarısını
Ne de yüzümüzü aynalarda
Sesimiz bize yabancı
gelecek
Kanatsız solgun
bedenlerimizi görenler
Bunlar ne biçim yaratıklar diyecek...
-->
No comments:
Post a Comment